dysponent

dysponent
dysponent {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos I, Mc. dysponentncie; lm M. dysponentnci {{/stl_8}}{{stl_7}}'jednostka prawna dysponująca, zarządzająca czymś, np. majątkiem, funduszami, także osoba, która ma coś do dyspozycji' <łac.> {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • dysponent — m IV, DB. a, Ms. dysponentncie; lm M. dysponentnci, DB. ów «jednostka prawna zarządzająca, dysponująca czym (np. majątkiem, funduszami)» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • bajer — 1. pot. Brać, wziąć kogoś na bajer, pod bajer «przekonywać, przekonać kogoś o czymś, namawiać, namówić do czegoś prawiąc mu komplementy, obiecując coś; zwodzić, zwieść, bajerować, zbajerować»: – Skąd pan jesteś? – Zza Buga. – Całe szczęście! –… …   Słownik frazeologiczny

  • dysponentka — ż III, CMs. dysponentkatce; lm D. dysponentkatek forma ż. od dysponent …   Słownik języka polskiego

  • gestor — m IV, DB. a, Ms. gestororze; lm M. gestororzy, DB. ów «zarządca, dysponent» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”